سردبیر محترم، از هنردرمانی می توان برای ادغام احساسات متناقض مانند اضطراب به منظور حمایت از عملکرد سالم در بیماری ها و موقعیت های مختلف استفاده کرد (1). ازجمله فن های مورداستفاده در هنر درمانی رنگ آمیزی ماندالا است که امروزه بسیار موردتوجه محققین قرار گرفته است. در اکثر مطالعات اشاره ای به نحوه ی دقیق انجام رنگ آمیزی ماندالا و مراحل آن صورت نگرفته است و ازآنجاکه نبود اطلاعات کافی، خود می تواند سبب ایجاد اضطراب موقعیتی گردد؛ لذا پیشنهاد می شود که در مطالعات آتی از برنامه مداخله ای مدون جهت انجام رنگ آمیزی ماندالا استفاده گردد. همانند آنچه در پژوهش کاری و همکاران استفاده شده است. آن ها در مطالعه خود به بررسی اثربخشی انواع مختلف فعالیت های هنری ازجمله ماندالا درمانی در کاهش اضطراب دانشجویان پرداخته اند و به این منظور از یک برنامه مداخله ای مدون استفاده کرده اند که شامل آشنایی شرکت کنندگان با اهداف و فرآیند رنگ آمیزی، بالابردن سطح اضطراب موقعیتی، رنگ آمیزی و کاهش اضطراب و خاتمه جلسه و گرفتن بازخورد، است (2). همچنین با توجه به اینکه در شبکیه چشم انسان دو نوع سلول حساس به نور شامل: سلول های مخروطی و سلول های استوانه وجود دارد. سلول های مخروطی علاوه بر سایر وظایف بینایی، وظیفه دید رنگی در شبکیه را نیز به عهده دارند (3) و به طورمعمول سلول های مخروطی چشم که مسئول دید رنگی هستند، در نور زیاد بیشتر فعالیت می کنند (4)، پس احتمالاً رنگ آمیزی در صبح یا در نور مصنوعی کافی اثرات بهتری نسبت به رنگ آمیزی در عصر، شب و یا نور کم داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود در مطالعات آتی رنگ آمیزی در ابتدای صبح انجام شود. در توضیح مکانیسم کانتراست رنگی این گونه بیان می شود که در شرایط با کانتراست بالا رنگ منطقه مرکزی به شدت و فرکانس فضایی رنگ های محیط آن بستگی دارد (5). هم چنین بر اساس ماهیت رنگ ها و توجه به این موضوع که رنگ های گرم تمایل به انبساط داشته و به بیرون تابیده می شوند و رنگ های سرد تمایل به انقباض داشته و به درون تابیده می شوند (6). لذا در رنگ آمیزی ماندالا به منظور برقراری تعادل و دست یابی به خود پنداره متعادل و کاهش اضطراب، و نیز درک بهتر رنگ های مورداستفاده از طریق ایجاد کنتراست بهتر بین رنگ ها، پیشنهاد می شود که شرکت کنندگان از رنگ های گرم (مانند قرمز) بیشتر در مرکز طرح واره های ماندالا و از رنگ های سرد (مانند آبی) در اطراف آن استفاده کنند. با توجه به تأثیرگذاری این روش در کاهش اضطراب و فاکتورهای روان شناختی در مطالعات مختلف و نظر به اینکه این روش؛ آسان، در دسترس و مؤثر است لذا پیشنهاد می شود در مطالعات آتی جهت بهبود تأثیرگذاری رنگ آمیزی ماندالا؛ نحوه رنگ آمیزی، زمان رنگ آمیزی و چگونگی آن موردتوجه محققین قرار بگیرد.

سابقه و هدف: امید یک حالت روحی و روانی و برانگیزاننده انسان به کار و فعالیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی راههای تقویت امید به آینده از منظر قرآن و روایات است.روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 513 نفر از دانش آموزان متوسطه شهرستان ساری انجام شد. با استفاده از پرسش نامه ای محقق ساخته با سوالات بسته، عوامل تاثیرگذار در راه یابی و تقویت امید به آینده مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد 76% از دانش آموزان معتقدند خانواده در تقویت امید به آینده در دانش آموزان تاثیر زیاد و خیلی زیاد دارد. 72.8% از دانش آموزان معتقدند که اعتقادات فردی در تقویت امید به آینده در دانش‏آموزان تاثیر زیاد و خیلی زیاد دارد و 58.2% از دانش آموزان معتقدند مدرسه در تقویت امید به آینده تاثیر زیاد و خیلی زیاد دارد. 51.5% از دانش‏آموزان معتقدند عوامل اجتماعی در تقویت امید به آینده در دانش‏آموزان تاثیر زیاد و خیلی زیاد دارد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که خانواده، اعتقادات فردی و برخی از عوامل اجتماعی و محیط زندگی در تقویت امید به آینده نقش دارند.

مقدمه: نا امیدی به عنوان یکی از علائم مهم در بیماران افسرده به شمار می رود و از طرفی زمینه ساز بسیاری از سستی ها و رکود افراد در زندگی اجتماعی است.مواد و روشها: هدف از این پژوهش بررسی امید به آینده در بین آن دسته از زندانیانی بود که نتیجه آزمون غربالگری افسردگی در آنان توسط پرسشنامه و مصاحبه بالینی مثبت بوده است.مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بود که در آن تعداد 191 نفر از زندانیان زندان مرکزی خرم آباد از طریق آزمون افسردگی بک (BDI) و مصاحبه بالینی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که 92/64 درصد از زندانیان نا امید و 08/35 درصد آنها نسبت به آینده امیدوار بودند. بیشترین درصد ناامیدی (4/83% ) مربوط به گروه سنی 44-20 سال بود. بین افزایش سن و خطر احتمال ابتلا به افسردگی رابطه معنی داری وجود داشت. نا امیدی در مردان (59/57%) بیشتر از زنان (41/43% ) مشاهده شد. میزان نا امیدی در افراد متاهل بیشتر از افراد مجرد بود همچنین ناامیدی در بین زندانیان که ساکن روستا بودند (72%) بیشتر از زندانیان ساکن شهری (28% ) بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد که امید به آینده یکی از علائم بسیار مهم در تعیین سلامت روانی انسان و داشتن عملکرد و ارتباط بین فردی و اجتماعی مناسب است.

امید به آینده بویژه در بین نسل جوان از اهمیت شایانی برخوردار است و سرمایه اجتماعی از جمله متغیرهایی است که نقش مهمی در افزایش امید به آینده دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سرمایه اجتماعی و امید به آینده در بین دانشجویان انجام شده است. پژوهش حاضر با روش پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه دانشجویان دانشگاه یزد در سال تحصیلی 94-93 بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 374 نفر تعیین گردید. نمونه ها با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه بود که اعتبار ابزار با روش اعتبار محتوایی محرز گردید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. داده ها با کمک نرم افزارهای SPSS و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین سن و امید به آینده رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین امید به آینده زنان و مردان تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین بین امید به آینده بر حسب متغیرهای رشته تحصیلی و مقطع تحصیلی تفاوت معنی داری وجود نداشت ولی بین سرمایه اجتماعی و امید به آینده در دانشجویان رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت. همچنین بین ابعاد سرمایه اجتماعی (اعتماد اجتماعی، هنجارهای اجتماعی و شبکه اجتماعی) و امید به آینده رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت.

زمینه و هدف: کار کودکان یک موضوع مهم جهانی است، زیرا بر بهزیستی جسمی، روانی، و اخلاقی کودکان تأثیر می گذارد و کودکان شاغل در معرض خطرات جسمی، تنش، و مشکلات روانی-اجتماعی قرار دارند. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف مقایسه امید به آینده، روابط دلبستگی، و مشکلات هیجانی-رفتاری در کودکان کار با سایر همسالان انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع پس رویدادی بود. برای انتخاب نمونه از مؤسسه کودکان کار شهرستان رشت 50 نفر در دامنه سنی 10 تا 12 سال و از میان همسالان آنها از یک مدرسه هم جوار نیز 50 نفر به روش در دسترس و بر حسب شرایط ورود به پژوهش، انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، مقیاس امید کودکان (اشنایدر و همکاران، 1997)، پرسشنامه روابط دلبستگی (هالپرن و کاپنبرگ، 2006)، و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر کودکان-ویژه والدین و معلمان (راتر، 1975) بر روی گروه ها اجرا شد. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که نمره شاخص کلی امید به آینده در گروه کودکان کار نسبت به سایر همسالان به طور معناداری کمتر (002/0>P) است و نمره کلی مشکلات هیجانی-رفتاری از دیدگاه والدین (003/0>P) و از دیدگاه معلمان (001/0>P) در گروه کودکان کار نسبت به سایر همسالان، به طور معناداری بیشتر است. همچنین نتایج نشان داد که میانگین نمره تمامی خرده مقیاس های روابط دلبستگی، به غیر از واکنش هیجانی در کودکان کار از سایر همسالان به طور معناداری کمتر (001/0 >P)، و میانگین نمره تمامی خرده مقیاس های مشکلات هیجانی-رفتاری از دیدگاه معلمان در کودکان کار نسبت به سایر همسالان به طور معناداری بیشتر است (002/0>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، می توان گفت که شرایط سخت زندگی کودکان کار باعث می شود تا حمایت لازم و کافی را از خانواده و والدین حامی دریافت نکنند و این خلأ، موجب عدم شکل گیری دلبستگی ایمن با والدین شده و میزان امید به آینده را در آنها کاهش می دهد. از سویی دیگر، محیط کار برای کودکان سرشار از بدرفتاری های جسمی و جنسی است که موجب بروز مشکلات هیجانی-رفتاری در آنها می شود.

سابقه و هدف: یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در عصر مدرن، موضوع امید به آینده و بازتاب آن در جریان زندگی روزمره افراد می باشد. امید به آینده از مهمترین مولفه های افزایش کیفیت زندگی در حالت کلی میباشد که خود متاثر از چند عامل است. یکی از عوامل مهمی که در ارتباط نزدیک با این متغیر می باشد، دینداری است، بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی نقش دینداری بر امید به آینده پرداخته شده است.مواد و روش ها: روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی است و جامعه آماری موردمطالعه، شامل افراد 60-20 سال شهر آذرشهر به تعداد 39601 نفر می باشد که از این تعداد، 380 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده است.یافته ها: نتایج آزمون دو متغیره بین متغیرهای مذکور نشان داد که دینداری با امید به آینده و ابعاد آن (تفکر راهبردی (p<0.05)، تفکر عاملی((p<0.05) رابطه مثبت و معنی داری (p<0.05) دارد، یعنی با افزایش میزان دین داری، میزان امید به آینده در بین افراد مورد مطالعه افزایش می یابد و برعکس. همچنین، شدت همبستگی بین متغیرهای مورد بررسی، متوسط به بالا مشاهده شد.استنتاج: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، تقویت باورهای دینی در جریان جامعه پذیری، تقویت ایمان قلبی و مشارکت دادن افراد از سنین پایین در امور مذهبی جهت افزایش میزان امید به آینده افراد، امری ضروری می باشد.

امید به آینده یک مفهوم چند وجهی است که نقش مهمی در جنبه های مختلف زندگی انسان ایفا می کند. پرورش امید و تصاویر مثبت از آینده برای ارتقای رفاه، پیشرفت و بهزیستی افراد و جامعه در مواجهه با چالش ها ضروری است. این پژوهش به بررسی عوامل موثر در امید به آینده جوانان شهر زاهدان با استفاده از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه می پردازد. بر این اساس 405 نفر از جوانان شهر زاهدان با روش نمونه گیری طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد بین سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی، ارزش های فرهنگی، سواد مالی، اعتماد به نفس و انگیزه پیشرفت با امید به آینده در جوانان رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای مستقل تحقیق 56 درصد از تغییرات متغیر وابسته امید به آینده را تبیین می کند. نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن است که به ترتیب سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی، انگیزه پیشرفت مهمترین عوامل تأثیرگذار در امید به آینده جوانان شهر زاهدان است. در این تحقیق، منابع خارجی امید(یعنی سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی و ارزش های فرهنگی) در تعامل با منابع درونی امید(یعنی سواد مالی، انگیزه پیشرفت و اعتماد به نفس) به عنوان پیش بینی کننده های امید به آینده جوانان شناخته شد. این یافته ها بر نقش مهم سرمایه-های اجتماعی، اقتصادی، روانی و فرهنگی در جلوگیری از ایجاد ناامیدی و تصویر منفی نسبت به آینده تأکید می کند. بنابراین، عوامل ساختاری بخصوص سرمایه اجتماعی در امید به آینده جوانان شهر زاهدان تأثیرگذار است.